روزی کشاورزی متوجّه شد ساعتش را در انبار علوفه گم کرده است،ساعتی معمولی امّا با خاطره ای از گذشته ودارای ارزشی عاطفی بود.بعد از آن که در میان علوفه بسیار جست وجو کرد و آن را نیافت از گروهی کودکان که در بیرون انبار مشغول بازی بودند مدد خواست و وعده داد که هر کسی آن را پیدا کند جایزه ای دریافت نماید.
کودکان به محض این که موضوع جایزه مطرح شد به درون انبار هجوم آوردند و تمامی کپّه های علف و یونجه را گشتند امّا باز هم ساعت پیدا نشد.
کودکان از انبار بیرون رفتند و درست موقعی که کشاورز از ادامه ی جست وجو نومید شده بود، پسرکی نزد او آمد و از وی خواست به او فرصتی دیگر بدهد.
کشاورز نگاهی به او انداخت و با خود اندیشید، چرا که نه؟ به هر حال، کودکی صادق به نظر میرسد.
پس کشاورز کودک را به تنهایی به درون انبار فرستاد.
بعد از اندکی کودک در حالی که ساعت را در دست داشت از انبار علوفه بیرون آمد.
کشاورز از طرفی شادمان شد و از طرف دیگر متحیّر گشت که چگونه کامیابی از آنِ این کودک شد.
پس پرسید، "چطور موفّق شدی در حالی که بقیه کودکان ناکام ماندند؟"
پسرک پاسخ داد، "من کار زیادی نکردم؛ روی زمین نشستم و در سکوت کامل گوش دادم تا صدای تیک تاک ساعت را شنیدم و در همان جهت حرکت کردم و آن را یافتم."
خود نظم بخشی
به فرزندان خود بیاموزیم که از راهبردهای خود نظم بخشی استفاده کنندو به این وسیله عادات خود نظم بخشی در موارد مختلف را تجربه کنند. مثلاً می توان از آنان خواست انتظار معینی را از مقدار زمانی که باید صرف مطالعــات روزانه ی خود کنند ایجاد نمایند و ساعاتی را که هر روز به مطالعه ی درس ها می پردازند را یادداشت نمایندو رکود مطالعاتی خود را مستمراً افزایش دهند.چنین نظمی در خواندن و مطالعه باعث می شــود که فــرزنــدان بتوانند هدف های خود را کنترل کنند.
در این صورت می توانند انتظارات معین و معیارهای خاصی را در کارهای خود داشته باشند و این هدف ها و معیارها راارتقا دهند. اگر هر فرد یاد بگیردکه درکارهای مختلف خود چنین هدف گذاری و ارزیابی از خود را مورد استفاده قرار دهد به کنترل و ارتقای آن ها دست بزند پیشرفت بسیاری خواهد کرد و متوجه می شود که در چه مواقعی ، چرا و چگونه باید به نظم بخشی اقدام کند.