برای درمان دروغگویی کودکان ، باید علل آن را به خوبی شناخت ، بدون شناخت علل درمان امکان پذیر نیست .
برای پیش گیری و درمان دروغگویی ، والدین و مربیان باید واقعیت را بپذیرند و برای شنیدن موارد تلخ و شیرین از طرف کودکان آماده شوند .
با رفتار خود به کودک بیاموزند که گفتن واقعیات به هر صورتی که باشد مقبول است وموجبات تنبیه و آزار کودک را فراهم نخواهد کرد . در صورت مشاهدهی دروغ ، نباید شتاب زده عمل کرد . برای بازداشتن کودکان از دروغگویی واصلاح رفتار آنان باید روش برخورد با توجه به موقعیت انتخاب شود .
برخی ازروشها عبارتند از :
نشان دادن ارزش راست گفتن ، کودک باید دریابد که دروغگویی کاری نادرست و ناپسند است و راستگویی عملی با ارزش و پسندیده است . کودک باید ارزش راست گفتن را در عمل تجربه کند .
اجازهی بیان احساسات : کودک باید احساسات خود را آزادانه ابراز کند در صورتی که کودک مرتکب خطا می شود ولی راست می گوید باید با ملایمت به او تذکر داد تا آن را تغییر دهد و هشدار دادن به کودک ، همدردی با او در مواردی که لازم است ، نادیده گرفتن حرفهای کودک ، بی توجهی به آنها از روش هایی است که در مواقع مشخص می تواند برای پیشگیری و درمان دروغگویی استفاده شود .
تعدیل انتظارات از کودکان ، والدین باید از هر کودک انتظاراتی داشته باشند که با واقعیات و امکانات او منطبق است . در غیر این صورت دروغگویی کودکان تقویت و تشدید خواهد شد . چون کودک توان عملی ساختن خواسته های اطرافیان را ندارد ، به گفتن دروغ متوسل می شود ؛ از هر دانش آموز و کودک باید انتظاراتی در حد تواتش داشته باشیم.
منبع : راهنمایی و مشاوره کودک – دکتر شفیع آبادی